Hallo allemaal op mijn kanaal!

Ik besloot mijn selectie van » Reizen en hotels » voort te zetten met een korte beschrijving van een van de plaatsen die ik ooit mocht bezoeken.

Maar toen ik door mijn fotomagazine bladerde, deed elke foto me denken aan een stukje van mijn leven, met unieke herinneringen, gebeurtenissen, indrukken … en ik besefte dat het simpelweg onmogelijk was om enkele momenten uit deze grote wereld van indrukken kort vast te leggen die dit land beschrijven. .

Dit land bevat een hele originele en unieke wereld, vergelijkbaar met die niet meer op de planeet is.

Indiase godheid Ganesha. Foto: Yandex / foto’s Indiase godheid Ganesha. Foto: Yandex / foto’s

India is een fantastisch, uniek, magisch, mysterieus, helder, origineel, tegenstrijdig, zonnig, heet, verleidelijk, onvergetelijk India … Alle woorden schieten tekort om dit land te beschrijven, deze wereld van kleuren, glimlachen, rijkdom en armoede, grenzend aan en samenleven naast elkaar met een vriend.

En de kennismaking met haar begon vrij lang geleden, toen vrienden me voorstelden om daarheen te gaan, naar GOA . Ik begreep het niet eens meteen, GOA … maar waar is het, wat voor land is het? En het bleek een staat van India te zijn . Wel, ja! Oh, India, natuurlijk, ik besloot daarheen te vliegen. Bovendien zijn mijn generatie en ik praktisch opgegroeid met Indiase films, die altijd goed afliepen, waarin altijd veel kleuren en liedjes zaten. En het leek erop dat dit geen land is, maar slechts een droom. En ik wilde dit carnaval van het leven heel graag live zien.

GOA India. Foto: Yandex / afbeeldingen GOA India. Foto: Yandex / foto’s

En nu, na een nachtvlucht van zeven uur vanuit Moskou, landt onze Boeing op de luchthaven van Dabolim . Als je vanuit het vliegtuig de loopplank opstapt, word je vanaf de eerste seconde omhuld door hete lucht, met aroma’s van bloemen en kruiden. Het omhult je zo erg dat je je realiseert dat je je in een compleet andere wereld bevindt, niet zoals je gebruikelijke wereld.

Dabolim luchthaven. Foto: Yandex / Afbeeldingen Dabolim Airport. Foto: Yandex / foto’s

Maar zodra we het vliegveld verlieten richting ons hotel, begonnen gevoelens, verwachting en perceptie van de werkelijkheid met elkaar in discussie te gaan. Onderweg kwamen we dure auto’s tegen die schitterden in de hete zon, en hier liepen arme en blootsvoetse Indiase vrouwen in sari’s met manden op hun hoofd langs de kant van de weg, langs de kant van de weg werkten ze aan wegwerkzaamheden in stoffige kleren en heel donker van de brandende zon met de kleur van de huid van vrouwen en mannen, zware, ondraaglijke stenen in karren slepend, hier langs de weg liepen ergens koeien. Op sommige plaatsen langs de weg strekten zich lange rijen van de mooiste uitgestrekte palmbomen, bananenbomen uit, en op sommige plaatsen leken de bermen op een eindeloze vuilnisbelt met hopen verschillende soorten afval en afval.

Indiase vrouw op de weg. Foto: Yandex/images Indiase vrouw bij wegwerkzaamheden. Foto: Yandex / foto’s Roads of India. Foto: Yandex / foto’s Roads of India. Foto: Yandex / foto’s

Gedachten over de kledingkast die ieder van ons in een koffer had, flitsten razendsnel door mijn hoofd, en de vraag rees meteen «waar kun je dure stiletto’s aantrekken, waar mooie avondjurken» …. dit alles was hier op de een of andere manier totaal niet op zijn plaats.

Toen we stilletjes ons hotel naderden, beseffend waar we waren, waren de gezichten van ieder van ons, op zijn zachtst gezegd, niet vrolijk. Iedereen dacht aan de zijne, maar uiteindelijk was de loop van onze gedachten identiek. «En hoe kon het zo worden gemist, helemaal niet voorbereid en niet ontdekt hoe deze GOA daar is ?!»

Toch naderde een oude transferbus zonder airconditioning, maar met slechts één werkende ventilator ons hotel. Maar bij de afslag naar het hotel vormde zich een soort gekke file van auto’s, fietsen, koeien, honden en mensen. De chauffeur stapte zonder aarzelen uit en laadde geruisloos onze zware koffers recht op de weg, waarna hij de steeg aanwees waar we naartoe moesten naar ons hotel, en rustig verder reed!

Het duurde ongeveer 15-20 minuten lopen naar het hotel aan de kant van de weg. Er zijn geen trottoirs in India. Elke minuut leek het alsof een motorrijder ons zou verpletteren, of er zou een auto over ons heen rijden, of erger nog, een koe of een stier die met ons over de weg liep, zou gaan liggen. Maar we kwamen nog steeds, moe, vuil van het wegstof, dat al lang niet was afgewassen. De aarde in India is rood, alle schoenen en kleding worden meteen rood. En pas hier braken we door, in het hotel. We wilden een gids, een consul, een minister van buitenlandse zaken, iedereen die ons vandaag kon helpen, of in ieder geval morgen naar huis kon vliegen! We vonden niets leuk en wilden ook niet, we hadden ons dit land en deze vakantie op een heel andere manier voorgesteld! We maakten ruzie met al het hotelpersoneel en weigerden categorisch om naar onze villa’s te verhuizen en eisten teruggestuurd te worden! De gids arriveerde ongeveer een uur later in het hotel. Na hem alles te hebben verteld wat we denken over de toeristenindustrie, die de mensen voor de gek houdt en reizen organiseert naar wie weet waar, en dat je helemaal geen mensen naar India kunt sturen, in dit vuil, lawaai, onhygiënische omstandigheden en armoede … Hij beloofde ons daar iets, maar ik kan het me na zoveel tijd niet meer herinneren en vroeg om de nacht in het hotel door te brengen en toen had daar iets moeten worden besloten.

Hotel receptie. Foto: Yandex/images Hotelreceptie. Foto: Yandex / foto’s

Na zo 3 uur aan de receptie te hebben gezeten met koffers en een fles cognac leeggedronken te hebben van ons zessen taxfree, kregen we toch het eerste min of meer passende idee op dat moment dat we toch maar naar de kamers moesten, neem in ieder geval een douche vanaf de weg, kleed je om, nou ja…

Na een korte wisseling van kleding volgens de omgeving in korte broek, T-shirt en strandslippers, besloten we om naar het restaurant te gaan. In ons hotel bevond het restaurant zich op een kleine heuvel tussen de mooiste palmbomen direct aan de oceaan. De tijd liep ten einde.

Hotel Restaurant. Foto: Yandex/afbeeldingen Hotelrestaurant. Foto: Yandex / foto’s

Nog steeds verontwaardigd over onze indiscretie en vastbesloten om met de volgende vlucht naar huis terug te keren, gingen we zitten om te dineren en tegelijkertijd naar de zonsondergang te kijken.

Zonsondergang boven de Indische Oceaan is een absoluut ongewoon mooi gezicht. Dergelijke zonsondergangen zijn in geen enkel ander land ter wereld te zien.

Zonsondergang boven de Indische Oceaan. Foto: Yandex/images Zonsondergang boven de Indische Oceaan. Foto: Yandex / foto’s

De enorme rode zon zakt langzaam naar de horizon, dan lijkt hij enige tijd, zonder de horizonlijn te bereiken, boven de oceaan te hangen, een pad te vormen dat glinstert met vonken op het wateroppervlak, en nog een paar korte tijd in deze positie te blijven minuten, duikt in de waas eronder en verdwijnt voor het begin van een nieuwe dag. Dan is het nog een paar minuten licht en dan valt abrupt de schemering in. We waren zeker gefascineerd door dit schilderij.

Kijkend naar onze gefascineerde gezichten, vroeg een oudere Indiase man, die met zijn vrouw aan het volgende tafeltje zat, waar we vandaan vlogen en of we het hier leuk vinden? Ons antwoord was bijna synchroon en ondubbelzinnig… “NEE! We dromen ervan om hier zo snel mogelijk weg te gaan en nooit meer terug te komen.” Als antwoord glimlachte hij en antwoordde kalm: «Kom hier nog vele malen terug.» We grijnsden en ontmoetten de zonsondergang met een glas van de beroemde Indiase rum «Old Monk». Moe na een nachtvlucht en niet minder vol indrukken van de dag, gingen we naar bed.

Onze villa. Foto: Yandex / foto’s Onze villa. Foto: Yandex / foto’s

De ochtend maakte ons wakker met het gezang van vogels en de geur van exotische planten die onze villa omringden. En om de een of andere reden leek het ons niet echt dat alles hier zo slecht was.

We brachten een halve dag door met wiegen op de golven van de warme Indische Oceaan, af en toe zittend in een restaurant met een dak van palmtakken en omringd door uitgespreide palmen, met als toetje vers exotisch fruit, de schoonheid van de oceaan bewonderend en bloemen om ons heen. En ‘s avonds besloten we om naar de stad te gaan.

Toen we weer door de stad liepen, raakten we enigszins in shock. We moesten weer langs de kant van de weg naar het centrum lopen, aangezien er in India geen trottoirs zijn en alles eindeloos van alle kanten zoemde — auto’s, motorfietsen, bromfietsen, koeien loeiden, honden blaften, soms leek het alsof we in de buurt waren om weer verpletterd te worden nog voordat we op de plek zijn die we nodig hebben. We liepen door de lokale straatstalletjes met tal van souvenirs, beeldjes van Indiase goden, kleurrijke kleding, door winkels met een enorm assortiment aan geurige kruiden en Indiase thee, gingen een juwelier binnen, waar we duizelig van werden en we keerden terug naar ons hotel onder de indruk.

Indiase kruiden. Foto: Yandex / foto’s Indiase kruiden. Foto: Yandex/foto’s GOA straatkraam. Foto: Yandex/foto’s GOA straatkraam. Foto: Yandex / foto’s

We hebben lekker gegeten in een restaurant met ontspannende Indiase muziek en zijn naar bed gegaan. Zo verliep onze tweede dag in GOA .

Avondontspanning op de oceaan. Foto: Yandex / foto’s Avondontspanning op de oceaan. Foto: Yandex / foto’s

En toen ging dag in dag uit op de een of andere manier kalm en tegelijkertijd heel rijk met iets nieuws.

De centrale straat van Calangute en het favoriete restaurant Capricorn. Foto: Yandex / foto’s De centrale straat van Calangute en het favoriete restaurant Capricorn. Foto: Yandex / foto’s

We keken goed naar de manier van leven van buurtbewoners, naar de eenvoud van hun leven, hun regelmaat en traagheid, wat ons aanvankelijk irriteerde, maar toen stopten we zelf op de een of andere manier voor altijd ergens heen en veranderden het ritme van de grootstedelijke metropool in een rustige ontspannende gemoedsrust. We waren verrukt van de mangoesten die van tijd tot tijd over het hotelterrein renden, enorme schildpadden die langzaam van de ene kant van het gazon naar de andere kant in dicht struikgewas van fel bloeiende struiken kropen. En over het algemeen kwamen we tot de algemene mening dat het hier niet zo erg is…

Enorme schildpad ter plaatse. Foto: Yandex / foto’s Een enorme schildpad op het grondgebied van het hotel. Foto: Yandex / foto’s

Goa zelf is een van de kleinste staten van India. Het werd ooit gekoloniseerd door de Portugezen. Na hun aanwezigheid is de hele staat opgebouwd met katholieke kerken en gebouwen in Portugese stijl met open veranda’s en stenen zuilen.

Tempel tussen Candolim en Calangute in Portugese stijl. Foto: Yandex/images Tempel tussen Candolim en Calangute in Portugese stijl. Foto: Yandex / foto’s

De staat GOA ligt aan de westkust van India, de hoofdstad van de staat is de stad Panaji , of zoals de lokale bevolking het noemt — Panjim. De staat GOA is verdeeld in Zuid en Noord .

Kaart van de staat GOA. Foto: Yandex / afbeeldingen Kaart van de staat GOA. Foto: Yandex / foto’s Uitzicht op de hoofdstad van de staat Goa, de stad Panaji, vanaf de Zauri-rivier. Foto: Yandex / foto’s Uitzicht op de hoofdstad van de staat Goa, de stad Panaji, vanaf de Zauri-rivier. Foto: Yandex/images De weg langs de Zauri-rivier naar het centrum van Goa’s hoofdstad Panaji. Foto: Yandex/images De weg langs de Zauri-rivier naar het centrum van Goa’s hoofdstad Panaji. Foto: Yandex/images Katholieke tempel in Portugese stijl in de hoofdstad van Goa, de stad Panaji. Foto: Yandex/images Katholieke tempel in Portugese stijl in de hoofdstad van Goa, de stad Panaji. Foto: Yandex / foto’s

We rustten uit in Noord-Goa op het beroemdste en drukste strand van Calangute . Het strand zelf is erg lang en strekt zich uit over enkele kilometers van het noorden van Aguada Ford op het Candolim-strand naar het zuiden naar de berg, waarvoor de Baga-rivier (de tweede naam Waddol in vertaling is «kleikusten») aan de Baga strand met dezelfde naam mondt uit in de oceaan.

Doorwaadbare plaats Aguada, Candolim-strand GOA. Foto: Yandex / foto’s Ford Aguada, Candolim strand GOA. Foto: Yandex / foto’s Baga strand GOA. Foto: Yandex / foto’s Baga strand GOA. Foto: Yandex / foto’s

Deze lange strook strand combineert 3 verschillende stranden: Baga, Calangute en Candolim . Het meest feest is Baga, de langste en drukste Calangute, en alleen Candolim wordt beschouwd als de rustigste en minst drukke.

De centrale trap van de stad naar het strand tussen de stranden van Calangute en Baga. Foto: yandex / foto’s De centrale trap van de stad naar het strand tussen de stranden van Calangute en Baga. Foto: Yandex / foto’s

De stranden in GOA zijn gewoon prachtig en allemaal heel verschillend. Alleen al in Noord-GOA kun je misschien een dozijn beroemde stranden tellen die totaal van elkaar verschillen, die een andere infrastructuur, entertainment en levensritme hebben dan naburige stranden. Over elk van hen moet je apart en veel schrijven.

Volledige eenheid met dieren in het wild op de stranden van GOA. Foto: yandex / foto’s Volledige eenheid met dieren in het wild op de stranden van GOA. Foto: Yandex / foto’s Golven aan de kust van Noord-Goa, redders. Foto: Yandex / foto’s Golven aan de kust van Noord-Goa, redders. Foto: Yandex/images Een schip in de buurt van Ford Aguada, Candolim Beach GOA. Foto: Yandex/images Een schip in de buurt van Ford Aguada, Candolim Beach GOA. Foto: Yandex/afbeeldingen Candolim Beach GOA. Foto: Yandex/afbeeldingen Candolim Beach GOA. Foto: Yandex / foto’s Baga strand GOA. Foto: Yandex / foto’s Baga strand GOA. Foto: Yandex / foto’s

De plaats waar we waren, het strand van Calangute , was druk. Vanaf het grondgebied van ons hotel kwamen we meteen bij het strand, dat, net als alle andere stranden van Goa, bij de stad hoort. De strandstrook is erg breed met vrij fijn goudkleurig zand. Ik rende langs het hete zand naar de oceaan en moest vechten tegen vervelende lokale bewoners en bewoners die meer dan eens tot rust kwamen. Feit is dat hindoes er vast van overtuigd zijn dat als ze praten of een blanke man aanraken, hun leven zal veranderen, ze rijk zullen worden en geluk zullen hebben in het leven. Indianen houden ervan om gefotografeerd te worden. Je kunt het natuurlijk weigeren of verbieden, maar er zijn situaties waarin jongeren nog steeds proberen een foto te maken van een «blanke man in een badpak» van onder de motorkap. Het is niet helemaal prettig, maar we letten er langzamerhand niet meer op.

Er zijn veel lokale kooplieden op het strand. Ze verkopen fruit: ananas, bananen, watermeloenen, kokosnoten… ze bieden veelkleurige pareo’s, kleding, souvenirs, sieraden en nog veel meer. De kwaliteit van deze goederen is nogal dubieus, maar voor een goedkoop souvenirartikel kun je het kopen.

Strandverkopers in Goa. Foto: Yandex / foto’s Strandverkopers in Goa. Foto: yandex/foto’s Fruit verkopen op het strand in Goa. Foto: yandex/foto’s Fruit verkopen op het strand in Goa. Foto: Yandex / foto’s

Dus de vakantie ging door, er waren nog steeds plannen om dit land maximaal te zien en te leren kennen. Deze plek zelf leek ons ​​niet meer zo verschrikkelijk en we hadden genoeg tijd voor onze vakantie om alles vast te leggen wat mogelijk was tijdens deze reis en hier nooit meer terug te komen.

Vrienden, als je geïnteresseerd bent in de voortzetting van dit verhaal, schrijf je dan in en schrijf erover in de comments.

Als je het artikel aandachtig leest, schrijf wat je denkt, hebben we besloten om weer terug te keren naar India, zoals de oude Indiaan voor ons had geprofeteerd, of hebben we besloten om de geografie van onze reizen te veranderen en daar niet meer terug te keren, maar alleen vast te houden ter nagedachtenis onze herinneringen aan een bezoek aan dit land.

In het volgende artikel ga ik verder met het verhaal over entertainment voor jongeren in Goa, over het bezoeken van zeer interessante historische plekken in een andere deelstaat van India, over winkelen, over waar je Indiase goederen van hoge kwaliteit kunt kopen, en over het hotel waar we uitgerust.

Abonneer, plaats , schrijf opmerkingen, stel vragen, deel je indrukken en herinneringen, blijf op de hoogte van nieuwe publicaties op mijn kanaal.